Όπως αναφέρεται και στην με αριθμό 3009/2025 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά τη διαδικασία των Ασφαλιστικών Μέτρων, επί υποθέσεως που χειρίστηκε το δικηγορικό μας γραφείο, από τη διάταξη του άρθρου 682 παρ. 1 ΚΠολΔ, κατά την οποία τα δικαστήρια, σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης, με σαφήνεια προκύπτει ότι, για τη λήψη του αιτούμενου κάθε φορά ασφαλιστικού μέτρου, πρέπει: 1. Να υπάρχει επείγουσα γι’ αυτό περίπτωση ή ανάγκη αποτροπής επικείμενου κινδύνου και 2. Να πιθανολογείται η ύπαρξη δικαιώματος.
Επείγουσα περίπτωση νοείται εκείνη, η οποία χρειάζεται άμεση ρύθμιση με δικαστική παρέμβαση, λόγω της ανάγκης για την ταχεία απόλαυση του ασφαλιστέου ουσιαστικού δικαιώματος εκ μέρους του δικαιούχου, έτσι ώστε, ενόψει και της βραδύτητας της οριστικής επίλυσης της διαφοράς, να μην προξενηθεί ουσιώδης και αναπότρεπτος κίνδυνος.
