Όπως αναφέρεται και στην με αριθμό 1578/2025 απόφαση του Πολυμελούς Εφετείου Αθηνών, επί υποθέσεως που χειρίστηκε το δικηγορικό μας γραφείο, όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ισχυρίζεται ενώπιον τρίτου ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του, διαπράττει σε βάρος του δυσφήμηση και, αν το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνωρίζει το ψεύδος, τότε διαπράττει σε βάρος του συκοφαντική δυσφήμηση.
Ως γεγονός νοείται κάθε συγκεκριμένο συμβάν του εξωτερικού κόσμου, παρελθόν ή παρόν, το οποίο υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό απόδειξης, καθώς και κάθε συμπεριφορά ή συγκεκριμένη σχέση, που αναφέρεται στο παρελθόν ή στο παρόν και υποπίπτει στις αισθήσεις.
Ως ισχυρισμός θεωρείται η ανακοίνωση, που προέρχεται από ιδία πεποίθηση ή γνώμη, ενώ διάδοση υφίσταται, όταν λαμβάνει χώρα μετάδοση της ανακοίνωσης, που γίνεται από άλλον.
Αντικείμενο προσβολής είναι η τιμή και η υπόληψη του φυσικού προσώπου. Ο νόμος θεωρεί ως προστατευόμενο αγαθό την τιμή ή την υπόληψη του προσώπου, το οποίο είναι μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας και κινείται στο πλαίσιο της συναλλακτικής ευθύνης.
Η τιμή του προσώπου θεμελιώνεται επί της ηθικής αξίας, η οποία έχει ατομικότητα και εκδηλώνεται με πράξεις ή παραλείψεις. Δεν αποκλείεται στην έννοια του γεγονότος να υπαχθούν η έκφραση γνώμης ή αξιολογικής κρίσης ακόμη δε και χαρακτηρισμός στις περιπτώσεις που αμέσως ή εμμέσως υποκρύπτονται συμβάντα και αντικειμενικά εκδηλωτικά στοιχεία, τα οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση συνιστούν προσβολή της προσωπικότητας, δηλαδή μόνον όταν συνδέονται και σχετίζονται με το γεγονός κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ουσιαστικώς να προσδιορίζουν την ποσοτική και ποιοτική του βαρύτητα, άλλως μπορεί να αποτελούν εξύβριση (πρβλ. ΑΠ 179/2011 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 543/2009 ΧρΙδ 2010.253, ΑΠ 1095/2008 ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1462/2005 ΕλλΔνη 2006.190, ΑΠ 387/2005 ΤΝΠ Νόμος).
